کتاب دوم – در اسباب تملک
ماده ۱۴۰
تملک حاصل می‌شود:
۱) باحیاء اراضی موات و حیازت اشیاء مباحه
۲) بوسیله عقود و تعهدات
۳) بوسیله اخذ بشفعه
۴) بارث
قسمت اول- در احیاء اراضی موات و حیازت اشیا مباحه
باب اول – در احیاء اراضی موات و مباحه
ماده ۱۴۱
مراد از احیای زمین آن است که اراضی موات و مباحه را بوسیله عملیاتی که در عرف آباد کردن محسوب است از قبیل زراعت،درخت‌کاری، بنا ساختن و غیره قابل استفاده نمایند.
ماده ۱۴۲
شروع در احیاء از قبیل سنگ چیدن اطراف زمین یا کندن چاه و غیره تحجیر است و موجب مالکیت نمی‌شود ولی برای تحجیرکننده ایجاد حق اولویت در احیاء می‌نماید.
ماده ۱۴۳
هرکس از اراضی موات و مباحه قسمتی را بقصد تملک احیاء کند مالک آن قسمت می‌شود.
ماده ۱۴۴
احیاء اطراف زمین موجب تملک وسط آن نیز می‌باشد.
ماده ۱۴۵
احیاء‌کننده باید قوانین دیگر مربوطه باین موضوع را از هر حیث رعایت نماید.
