فصل نوزدهم – در هبه
ماده ۷۹۵
هبه عقدی است که بموجب آن یکنفر مالی را مجاناً بکس دیگری تملیک میکند تملیک‌کننده واهب طرف دیگر را متهب، مالی را‌که مورد هبه است عین موهوبه میگویند.
ماده ۷۹۶
واهب باید برای معامله و تصرف در مال خود اهلیت داشته باشد.
ماده ۷۹۷
واهب باید مالک مالی باشد که هبه میکند.
ماده ۷۹۸
هبه واقع نمی‌شود مگر با قبول و قبض متهب اعم از اینکه مباشر قبض خود متهب باشد یا وکیل او و قبض بدون اذن واهب اثری‌ندارد.
ماده ۷۹۹
در هبه بصغیر یا مجنون یا سفیه قبض ولی معتبر است.
ماده ۸۰۰
در صورتیکه عین موهوبه در ید متهب باشد محتاج بقبض نیست.
ماده ۸۰۱
هبه ممکن است معوض باشد و بنابراین واهب می‌تواند شرط کند که متهب مالی را باو هبه کند یا عمل مشروعی را مجاناً بجا آورد.
ماده ۸۰۲
اگر قبل از قبض واهب یا متهب فوت کند هبه باطل می‌شود.
ماده ۸۰۳
بعد از قبض نیز واهب می‌تواند بابقاء عین موهوبه از هبه رجوع کند مگر در موارد ذیل:
۱) در صورتیکه متهب پدر یا مادر یا اولاد واهب باشد.
۲) در صورتیکه هبه معوض بوده و عوض هم داده شده باشد.
۳) در صورتیکه عین موهوبه از ملکیت متهب خارج شده یا متعلق حق غیر واقع شود خواه قهراً مثل اینکه عین موهوبه برهن داده شود.
۴) در صورتیکه در عین موهوبه تغییری حاصل شود.
ماده ۸۰۴
در صورت رجوع واهب نماآت عین موهوبه اگر متصل باشد مال واهب و اگر منفصل باشد مال متهب خواهد بود.
ماده ۸۰۵
بعد از فوت واهب یا متهب رجوع ممکن نیست.
ماده ۸۰۶
هرگاه داین طلب خود را بمدیون ببخشد حق رجوع ندارد.
ماده ۸۰۷
اگر کسی مالی را بعنوان صدقه بدیگری بدهد حق رجوع ندارد.
