کتاب سوم – در مقررات مختلفه   ماده ۹۵۰ مثلی که در این قانون ذکر شده عبارت از مالی است که اشباه و نظائر آن نوعاً زیاد و شایع باشد مانند حیوانات و نحو آن و قیمتی مقابل‌آن است معذالک تشخیص این معنی با عرف میباشد.     ماده ۹۵۱ تعدی تجاوز نمودن از حدود اذن یا متعارف است نسبت بمال یا حق دیگری.     ماده ۹۵۲ تفریط عبارت است از ترک …

ادامه مطلب

باب دوم – در ارث فصل اول – در موجبات ارث و طبقات مختلفه وراث   ماده ۸۶۱ موجب ارث دو امر است: ‌نسب و سبب.     ماده ۸۶۲ اشخاصی که بموجب نسب ارث میبرند سه طبقه‌اند: ۱) پدر و مادر و اولاد و اولاد اولاد. ۲) اجداد و برادر و خواهر و اولاد آن‌ها. ۳) اعمام و عمات و اخوال و خالات و اولاد آن‌ها.     ماده ۸۶۳ وارثین طبقه بعد …

ادامه مطلب

قسمت چهارم – در وصایا و ارث باب اول – در وصایا   فصل اول – در کلیات   ماده ۸۲۵ وصیت بر دو قسم است:تملیکی و عهدی.     ماده ۸۲۶ وصیت تملیکی عبارت است از اینکه کسی عین یا منفعتی را از مال خود برای زمان بعد از فوتش بدیگری مجاناً تملیک کند. ‌وصیت عهدی عبارت است از اینکه شخصی یک یا چند نفر را برای انجام امر یا اموری …

ادامه مطلب

قسمت سوم – در اخذ بشفعه   ماده ۸۰۸ هرگاه مال غیرمنقول قابل تقسیمی بین دو نفر مشترک باشد و یکی از دو شریک حصه خود را بقصد بیع بشخص ثالثی منتقل کند‌شریک دیگر حق دارد قیمتی را که مشتری داده باو بدهد و حصه مبیعه را تملک کند. ‌این حق را حق شفعه و صاحب آن را شفیع میگویند.     ماده ۸۰۹ هرگاه بنا و درخت بدون زمین فروخته شود …

ادامه مطلب

فصل نوزدهم – در هبه   ماده ۷۹۵ هبه عقدی است که بموجب آن یکنفر مالی را مجاناً بکس دیگری تملیک میکند تملیک‌کننده واهب طرف دیگر را متهب، مالی را‌که مورد هبه است عین موهوبه میگویند.     ماده ۷۹۶ واهب باید برای معامله و تصرف در مال خود اهلیت داشته باشد.     ماده ۷۹۷ واهب باید مالک مالی باشد که هبه می‌کند.     ماده ۷۹۸ هبه واقع نمی‌شود مگر با قبول …

ادامه مطلب