فصل هیجدهم – در رهن   ماده ۷۷۱ رهن عقدی است که بموجب آن مدیون مالی را برای وثیقه بداین میدهد. ‌رهن دهنده را راهن و طرف دیگر را مرتهن میگویند.     ماده ۷۷۲ مال مرهون باید بقبض مرتهن یا بتصرف کسیکه بین طرفین معین میگردد داده شود ولی استمرار قبض شرط صحت معامله نیست.     ماده ۷۷۳ هر مالی که قابل نقل و انتقال قانونی نیست نمی‌تواند مورد رهن واقع …

ادامه مطلب

فصل هفدهم در صلح   ماده ۷۵۲ صلح ممکن است یا در مورد رفع تنازع موجود و یا جلوگیری از تنازع احتمالی در مورد معامله و غیر آن واقع شود.     ماده ۷۵۳ برای صحت صلح طرفین باید اهلیت معامله و تصرف در مورد صلح داشته باشند.     ماده ۷۵۴ هر صلح نافذ است جز صلح بر امری که غیر مشروع باشد.     ماده ۷۵۵ صلح با انکار دعوی نیز جائز …

ادامه مطلب

فصل شانزدهم – در کفالت   ماده ۷۳۴ کفالت عقدی است که بموجب آن احد طرفین در مقابل طرف دیگر احضار شخص ثالثی را تعهد میکند. ‌متعهد را کفیل، شخص ثالث را مکفول و طرف دیگر را مکفول‌له میگویند.     ماده ۷۳۵ کفالت برضای کفیل و مکفول‌له واقع می‌شود.     ماده ۷۳۶ در صحت کفالت علم کفیل بثبوت حقی بر عهده مکفول شرط نیست بلکه دعوی حق از طرف مکفول‌له کافی …

ادامه مطلب

فصل پانزدهم -در حواله   ماده ۷۲۴ حواله عقدی است که بموجب آن طلب شخصی از ذمه مدیون بذمه شخص ثالثی منتقل میگردد. ‌مدیون را محیل، طلبکار را محتال، شخص ثالث را محال علیه میگویند.     ماده ۷۲۵ حواله محقق نمی‌شود مگر با رضای محتال و قبول محال‌علیه.     ماده ۷۲۶ اگر در مورد حواله محیل مدیون محتال نباشد احکام حواله در آن جاری نخواهد بود.     ماده ۷۲۷ برای صحت …

ادامه مطلب

فصل چهاردهم – در ضمان عقدی مبحث اول – در کلیات   ماده ۶۸۴ عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است بعهده بگیرد.متعهد را ضامن طرف دیگر را مضمون‌له و‌شخص ثالث را مضمون‌عنه یا مدیون اصلی میگویند.     ماده ۶۸۵ در ضمان رضای مدیون اصلی شرط نیست.     ماده ۶۸۶ ضامن باید برای معامله اهلیت داشته باشد.     ماده ۶۸۷ ضامن شدن از محجور …

ادامه مطلب